拼音dú chēng
注音ㄉㄨˊ ㄔㄥ
繁體獨(dú)稱(chēng)

⒈ ?獨(dú)受頌揚(yáng)。
⒈ ?獨(dú)受頌揚(yáng)。
引《淮南子·繆稱(chēng)訓(xùn)》:“帝王者多矣,而三王獨(dú)稱(chēng);貧賤者多矣,而 伯夷 獨(dú)舉。”
1.孔子命諸弟子各言其志,雖然獨(dú)稱(chēng)曾點(diǎn)之瀟灑,然而其本人所須臾不忘的,恰恰正是政治。